धाराशिव जिल्ह्यातील परांडा लाखी गावामध्ये ऐन दिवाळीच्या सणाला काय घडलं ते बघा .

धाराशिव जिल्ह्यातील परांडा लाखी गावामध्ये ऐन दिवाळीच्या सणाला काय घडलं ते बघा .

वेगवान मराठीः मारुती जगधने 

॥ दिः 23 ऑक्टोंबर २०२५ ॥

धाराशिव जिल्ह्यातील परंडा तालुक्यातील लाखी गावातील दिवाळीचा अंधार ही केवळ एका गावाची शोकांतिका नाही; ती आपल्या संपूर्ण समाजाच्या संवेदनशीलतेची आणि प्रशासनाच्या जबाबदारीची कसोटी आहे. महापुराने या गावाचे आयुष्य उद्ध्वस्त केले — घरे कोसळली, संसार वाहून गेले, आशा तुटल्या. आणि जेव्हा संपूर्ण महाराष्ट्र उजेडात न्हाऊन निघत होता, तेव्हा लाखी गाव मात्र अंधारात आणि उपाशीपोटी दिवाळी “साजरी” करत होते.

सण हे आनंदाचे, एकोपा आणि नवचैतन्याचे प्रतीक असतात. पण जेव्हा माणसाला छप्पर, अन्न आणि वस्त्र यांचाच आधार नाही, तेव्हा सणही फिके पडतात. लाखी गावातील नागरिकांनी पणती न लावता, फराळ न बनवता, केवळ चटणी-मिरचीवर दिवस काढत दिवाळी घालवली — हे चित्र आपल्याला अंतर्मुख करणारे आहे.

सर्वात वेदनादायक बाब म्हणजे, पुरानंतरच्या पुनर्वसनाची गती अत्यंत मंद आहे. प्रशासनाने मदतकार्य सुरू केले असले तरी ती गावापर्यंत पोहोचलेली नाही, किंवा अत्यल्प प्रमाणात आहे. अशा वेळी शासनाने आणि समाजाने मिळून त्वरित व प्रभावी उपाययोजना करणं गरजेचं आहे.

हा केवळ शासनाचा प्रश्न नाही. समाजातील प्रत्येक घटकाने — उद्योगपती, सामाजिक संस्था, विद्यार्थी, स्वयंसेवी गट — एकत्र येऊन या गावाचा हात धरायला हवा. कारण सणांचा खरा अर्थ दिवे लावण्यात नसून, दुसऱ्यांच्या जीवनात उजेड निर्माण करण्यात आहे.

लाखी गावाला मदत आणि आधाराची गरज आहे, सहानुभूतीची नव्हे तर प्रत्यक्ष कृतीची. दिवाळीचा प्रकाश सर्वांच्या घरात समानतेने पोहोचला पाहिजे — हेच खरे सामाजिक तेज आहे.

धाराशिव जिल्ह्यातील परंडा तालुक्यातील लाखी गावात यंदाची दिवाळी आनंदाची नव्हे, तर वेदनेची ठरली आहे. काही दिवसांपूर्वी आलेल्या महापुराच्या प्रचंड तडाक्याने गावाचे संपूर्ण चित्र पालटून गेले. गावातील सुमारे ५० घरे पुराच्या पाण्यात वाहून गेली किंवा गंभीरपणे नुकसानीस आली.

या गावात दिवाळीच्या दिवशी ना पणती लावली, ना आकाशकंदील, ना विद्युत रोषणाई — सर्वत्र फक्त अंधारच अंधार. गावकऱ्यांनी या वर्षी दिवाळी साजरी केलीच नाही. कोणी फराळाचे गोडधोड पदार्थ बनवले नाहीत, तर काहींनी साध्या चटणी-मिरचीवर पोट भागवले.

गावातील नागरिक सांगतात की, अद्यापपर्यंत शासकीय किंवा स्थानिक स्तरावर पुरेशी मदत मिळालेली नाही. घरांचे बांधकाम, अन्नधान्य, कपडे यांची मोठी कमतरता भासत आहे. “आमचं घर गेलं, संसार पाण्यात गेला, आणि आता दिवाळी काय साजरी करायची?” — अशा शब्दांत गावकरी आपली व्यथा मांडत आहेत.

गावात सर्वत्र भकास आणि ओसाड वातावरण आहे. आनंदाचे क्षण पुन्हा परत यावेत यासाठी गावकरी सरकारकडे त्वरित मदतीची अपेक्षा व्यक्त करत आहेत.

लाखी गावातील ही कहाणी सांगते की, निसर्गाच्या प्रकोपासमोर माणसाच्या सण-उत्सवांचा रंगही फिक्का पडतो, आणि खरी दिवाळी तेव्हाच उजळेल, जेव्हा या गावात पुन्हा उजेड, आशा आणि हसू परत

येते .